نویسنده : فئودور داستایفسکی

مترجم: سروش حبیبی

موضوع : عاشقانه

تعداد صفحه : 504

معرفی کتاب :

رمان ابله (جلد دوم) یکی از معروف‌ ترین رمان‌های فئودور داستایفسکی، نویسنده شهیر روس است. «رنس مویخکین»، آخرین فرزند یک خاندان بزرگ ورشکسته، پس از اقامتی طولانی در سوئیس برای معالجه بیماری، به میهن خود باز می‌گردد. بیماری او رسما افسردگی عصبی است، ولی در واقع مویخکین دچار نوعی جنون شده‌است که نمودار آن بی‌ارادگی مطلق است. به علاوه، بی‌تجربگی کامل او در زندگی، اعتماد بی‌حدی نسبت به دیگران در وی پدید آورد. مویخکین، در پرتو وجود «راگوژین»، همسفر خویش، فرصت می‌یابد که نشان دهد برای مردمی واقعا نیک، در تماس با واقعیت، چه ممکن است پیش آید. این دفتر جلد دوم از مجموعه دو جلدی ابله است.

جلد اول کتاب ابله قبلا برای مطالعه کاربران عزیز در سایت قرار گرفته است.

خلاصه داستان :

خواهران اپانتچین مشغول تهیه مقدمات سفر تابستان بودند که ناگهان حادثه ای روی داد و همه نقشه ها را برهم زد و مسافرت آنان را به تاخیر انداخت و ژنرال و همسرش را نیز باطناً خشنود ساخت. این حادثه ورود یکی از اشراف معروف و بسیار محترم مسکو به نام شاهزاده سچ به سن پترزبورگ بود. وی یکی از مردان پیروز، فعال، شرافتمند و متواضع به شمار می رفت که اخیراً انظار را به خود جلب کرده و اصولاً میل داشت برای جامعه مفید واقع شود و می توانست همواره برای استعدادهای خداداد و لیاقت فراوان خویش میدان های وسیعی بیابد. شاهزاده با آنکه از فعالیت های پرجاروجنجال حزبی دور بود و به هیچ روی قصد نداشت در جامعه پیوسته نقش اول را بازی کند، بااین همه به خوبی به معنی تغییرات زمان کنونی پی برده بود.

شاهزاده نخست کارمند دولت بود و سپس به امور انجمن های شهرستان ها پرداخت و گذشته از این عضو چندین انجمن فرهنگی روسی به شمار می رفت. شاهزاده سچ، به کمک یکی از دوستان مهندسش بر اثر مطالعات و اکتشافات دقیق توانسته بود نقشه یکی از مهم ترین خطوط راه آهن روسیه را اصلاح کند. شاهزاده چون از طبقه درجه اول روسیه به شمار می رفت، به اصطلاح دارای موقعیت و ثروتی استوار بود. ژنرال درباره او مختصر اطلاعاتی داشت، زیرا در خانه کنت رئیس مافوقش به مناسبت معامله مهمی با او آشنا شده بود. شاهزاده بر اثر حس کنجکاوی مخصوصی پیوسته می کوشید با بازرگانان مهم روسیه آشنایی حاصل کند و در نتیجه آن زمینه برای معرفی وی به خانواده ژنرال فراهم گردید.

آدلائید دختر دوم ژنرال در او اثر بسیار مطلوبی بخشید، به طوری که در اوایل بهار شاهزاده از او خواستگاری کرد. شاهزاده نیز فوق العاده مورد پسند آدلائید و الیزابت مادرش قرار گرفت و ژنرال هم از این پیشامد غرق در مسرت گردید و به همین جهت نقشه مسافرت تابستان به تعویق افتاد و قرار بر این شد که مراسم عروسی در فصل بهار برپا شود. بااین همه الیزابت و دو دختر دیگرش میل داشتند که عروسی در نیمه و یا پایان تابستان صورت گیرد تا در ظرف این یکی دو ماه بتوانند خود را برای تحمل دوری آدلائید آماده کنند، اما حادثه جدیدی روی داد و بار دیگر تحولات تازه ای به وجود آورد. توضیح آنکه در اواخر بهار مقدمات عروسی بیش ازپیش به طول انجامید و سرانجام آن را به نیمه تابستان موکول کرده بودند.

شاهزاده سچ، یکی از بستگان دورش را به نام اوژن پاولوویچ که از دوستان بسیار صمیمی او بود به خانواده اپانتچین معرفی کرد. اوژن پاولوویچ آجودانی به سن بیست و هشت سال از خانواده اشراف با قیافه ای جذاب، بسیار ظریف، روشنفکر و مترقی بود که درعین حال ثروت هنگفتی داشت. البته راجع به ثروت او، ژنرال بیش از حد رعایت احتیاط می کرد و به همین جهت مبادرت به کسب اطلاعاتی نمود و پس از آن چنین گفت: « موضوع درست به نظر می رسید، لکن باید تحقیقات بیشتری کرد ». این آجودان جوان که آینده ای درخشان در پیش داشت، بر اثر اطلاعاتی که شاهزاده خانم پیر بیلوکونسکی درباره او داد، مشاهده کرد که صد چندان بر حیثیت و عزتش در خانواده اپانتچین ها افزوده شد و بنابراین در پرونده وی تنها یک نقص مشاهده می شد

ارتباط وی با جنس لطیف و زنان و دخترانی که فریفته او شده بودند!